Mijn naam is Jozette Lommen – Van Erp , moeder van 2, inmiddels volwassen, zonen.

Al vroeg wist ik dat ik eigenlijk dat ik graag met kinderen wilde werken. Maar omdat mijn ouders een eigen bedrijf hadden werd eigenlijk van mij verwacht in het bedrijf te gaan werken. De schooldecaan had een leuke oplossing. Juf werd het toen helaas niet maar ik besloot reclame & marketing te gaan studeren en begon jaren daarna een eigen reclamebureau.

In 1998 werd onze eerste zoon geboren. Toen hij 3 was constateerde het consultatiebureau dat hij een behoorlijke ontwikkelingsvoorsprong had, ze dachten dat hij hoogbegaafd was. Hij was erg jong en ik vond het nogal een bewering. De in mijn ogen karaktereigenschappen bleken duidelijke kenmerken te zijn. Ik kreeg het adres van HINT (oudervereniging voor ouders van hoogbegaafde kinderen) en begon steeds meer over deze problematiek te lezen.
Inmiddels ging onze zoon naar school. Omdat hij in groep 1 op het niveau van groep 4 kon lezen en rekenen, besloot school hem naar groep 3 te zetten…. daar hij leerde het lezen af(!) en kreeg steeds meer moeite met snel rekenen. Zijn zelfvertrouwen verdween als sneeuw voor de zon, hij werd stiller en wilde niet meer naar school. Ondertussen verdiepte ik me in hoogbegaafdheid in combinatie met leerproblemen. School wist niet wat te doen. Termen als autisme, ADD, NLD enz. werden door bepaalde leraren niet geschuwd. We besloten hem te laten testen. Volgens ons was onze jongen een onderpresteerder die toen al was vastgelopen (in groep 4 en 6 jaar). De onderzoekers gaven ons gelijk. Maar de school kon er niets mee.

In 2006 werd ik betrokken bij de ontwikkeling van de Leonardoscholen. Als ervaringsdeskundige, wist ik ondertussen wel wat er zo allemaal fout ging in het onderwijs. Mijn zonen leerde top-down, wilden uitdaging en vooral geen toetsen met tijdsdruk.

In 2007  opende de eerste Leonardoschool haar deuren en werden onze zonen er geplaatst. Ik werd meer en meer betrokken bij de verdere ontwikkelingen van het onderwijs voor deze speciale doelgroep. Door mijn creatieve achtergrond, affiniteit, interesse en inmiddels grote kennis wist ik feilloos wat de kinderen interessant en leerzaam vonden en schreef vele projecten waarbij ze alle vormen van hun intelligentie konden gebruiken. Ik volgde een opleiding coaching, om de kinderen, tijdens de projecten, ook te leren het beste uit zichzelf te halen.

Tot 2012 ben ik voorzitter van de projectgroep van de Leonardoschool geweest. Ik heb vele leuke projecten verzonnen en ontwikkeld. Zo werd ik dus tóch het onderwijs in gezogen terwijl ik ondertussen steeds vaker werd ingeschakeld om ouders advies te geven wat te doen met hun hoogbegaafde kind wat vastliep in het onderwijs.

Op de Leonardoschool bleek dat beide zonen dyslectisch en beelddenkers waren. Dit paste perfect binnen de leermethodes van de Leonardoschool, maar het reguliere voortgezet onderwijs kwam eraan. Dus besloot ik in 2012 het roer om te gooien en heb ik de diverse opleidingen gevolgd. Ik verdiepte me in de Davis-methode en begon als coach en trainer van de “Ik leer anders” methode. Startte mijn praktijk waarin ik beelddenkers leerde hoe ze zich staande konden houden in het onderwijs.

Door kennis met collega’s te delen en me te blijven verdiepen in allerlei nieuwe ontwikkelingen, kwam ik tot de conclusie dat visuele screening een absolute must is. Om zo te kunnen uitsluiten dat er niets mis is met de oogsamenwerking en de verwerking van de beelden. Hetgeen vaak tot klachten lijdt welke op dyslexie lijken. Hiervoor heb ik de opleiding voor Visual Screener en trainer in 2014 gevolgd. Want hoe kunnen je leren als de ogen het niet (goed) waarnemen? Tijdens die opleiding werd er vaker gesproken over actieve primaire reflexen en dat blijkt achteraf nu net de trigger te zijn van alle bovengenoemde problemen.

Dat zelfde jaar besloot ik de basiscursus INPP te volgen om te ervaren wat reflexen met ons lichaam en leren kunnen doen.  Stom verbaasd over de grote invloed van de reflexen op onze ontwikkeling besloot ik de MNRI (Masgutova Neuro-sensory-motor Reflex integratie te volgen. In America noemen ze het ´the missing link´ en nu, vele MNRI modules verder en als Core specialist in training ben ik het er meer dan helemaal mee eens. Ik zie mooie dingen in mijn praktijk gebeuren waarvan ik het van te voren nooit verwacht had. We kunnen echt vele malen meer als we niet belemmerd worden door reflexrestanten….

Alle problemen kunnen we helaas niet oplossen, maar de eerste stap is zelfvertrouwen en leren hoe je zelf leert. Van daaruit kun je met grote stappen de grote wereld in!

Wilt u meer informatie?

Bellen mag gerust maar u kunt ook een mailtje sturen naar: info@ikziehet.com